Diri ini macam tak stabil. Kejap rasa okay. Kejap jadi depressed balik. Sebab kedegilan tidak mahu terima kenyataan itu mungkin. Hari itu, masa di kem PPSM itu, terpaksa admit satu kenyataan. So, kurang depressed. Dah macam okay je untuk berada di khalayak ramai. Tapi still rasa segan dengan lecturers. Malu. Somehow, adik adik PPSM best.!
Lagi satu kenyataan? Urm. Sedang belajar untuk terima. Tadi macam kena basuh lagi. Banyak kali juga kena basuh ea lately ini. That's one way untuk mengingatkan diri kot. Saya dah usaha. Sekarang tinggal doa dan tawakal. Apa apa yang jadi selepas ini saya kena redha. Sebelum ini dah pernah jadi, dan saya boleh bangun semula. Kalau jadi lagi, takkan tak boleh bangun kan? Saya tak risau tentang bangun selepas kecewa itu. Kalau kecewa lah. *Tapi kalau boleh taknak.* Saya nak jadi orang baik baik. Dahulu pernah cakap dengan adik. Kalau nak yang terbaik diri mesti jadi terbaik. Jadi saya pun kenalah jadi yang terbaik. Kannn?
Saya perempuan. Kena jaga maruah saya. Keluarga saya. Ibu dan bapa dah didik elok elok. Kasihan mereka.
ALLAH tahu apa yang terbaik untuk kita, kan? Doa banyak banyak. Dan redha. Ha. Kan dah tenang sikit.
Kadang kadang rasa macam diri ini hipokrit. Hipokritkah saya?
ALLAH sayangkan saya. Macam macam cara DIA bagi petunjuk.
Ini, edit paper tak siap siap lagi. Apa nak jadi pun tak tahu. *geleng geleng kepala*
Kalau tak ikhlas, buat apa pun tak jadi. Usaha doa tawakal.
2 comments:
sabar yeh kak wani..
itu mmg dugaan hati, bilamana kte nk brubah tp byk sgt hasutan.
rase hipokrit n mcm2.
sbb tu penah jdik kes telan panadol
kita, sama jadi kuat ye kak wani?
walaupun bukn yg tbaik.
mencuba.
insyaallah
jom. berusaha jadi kuat. makan bayam. cam popeye. hehe. gurau.
berusaha.! =)
insyaALLAH.
Post a Comment