Banyak betul perkara yang terjadi. Antara nak share atau simpan sendiri sahaja.
There is this one point, I am tired of proving to people. Telling people. Saya tak suka janji. Saya lagi suka show dengan actions saya. Nanti kalau saya cakap, saya janji, then saya tak tunaikan, saya dah dosa. Itu satu hal. Nanti saya lukakan hati orang. Itu hal kedua. Nanti saya lagi luka sebab saya dah lukakan hati orang. Itu hal ketiga. Saya paling takut hurt orang orang yang saya sayang. Sebab saya tahu betapa sakitnya rasa hurt itu, saya tak mahu orang lain rasa. Lagi lagi kalau puncanya ialah saya.
Macam mana pun, I just don't wanna give up. If it takes forever. Cuma, sampai satu ketika, I'm out of words. One of my passion is helping people. Macam therapy for me. Kadang, tak dapat tolong pun, tapi kalau dapat dengar, maybe at least people sedar yang there is someone out there who is willing to listen. Tak kiralah tentang apa pun. Bila bila masa pun. Saya cuba sedaya upaya.
Do I really have changed?
Mari buat perkara yang boleh buat kita gembira.. ngehehehe. *evil laugh* Bapak, jangan marah naaa. =))
Kalau tak ikhlas, buat apa pun tak jadi. Usaha doa tawakal.
2 comments:
mngkin akan sesuai jd pakar psycology..;p
errr. kenapa tiba2 kata pakar psychology pula?
Post a Comment